De onweerstaanbare uitwerking van het levensplan (36)
Waarom moet het zo gaan? Zo onvoorstelbaar? Zo schijnbaar ongelooflijk onlogisch?
… alleen gevoelsgrenzen en deze reiken zo veel verder dan onze aardse kilometers.
Zoals het karakter sterke en zwakkere eigenschappen heeft, zo ook heeft het levensplan dringende en minder dringende invloeden op het bestaan.
Een van deze invloeden kan gericht zijn op het vinden van een levenspartner. Wanneer dit zo is, dan wordt deze partner gevonden, al woont deze aan het andere einde van de wereld, ze komen elkaar tegen en zullen hun leven beleven.
Hoe kan dit? Hoe kunnen mensen die duizenden kilometers van elkaar geboren worden elkaar onverbiddelijk tegenkomen? Welke krachten spelen hier?
Of: hoe kan het dat een onopvallende dirigent plotseling beroemd wordt omdat deze mag invallen op een cruciaal moment? Waarom moet het zo gaan? Zo onvoorstelbaar? Zo schijnbaar ongelooflijk onlogisch?
Het levensplan werkt zich uit in de mate van zijn opgebouwde energieën. Men kan niet iemand aan de andere kant van de wereld vinden als er geen opbouw van de liefde is geweest. Dit is alleen mogelijk als deze twee mensen een lange geschiedenis samen hebben gehad. Wat gebeurt er als twee mensen elkaar al verschillende levens hebben beleefd, van elkaar hebben gehouden? Wat gebeurt er dan in die personen?
Wanneer twee mensen samen veel hebben meegemaakt, komt een deel van de gevoelswereld van de een in die van de ander terecht. Dit geldt voor allebei. Het is het deel van de gezamenlijke ervaringen die tot herinneringen zijn verdicht en daarna tot gevoel zijn geconcentreerd.
Deze geconcentreerde gevoelsenergie zorgt ervoor dat men een extra gevoeligheid ontwikkelt voor die ene persoon. Deze werking is te vergelijken met een onzichtbare verbinding, een energie-uitstraling, zoals ook zendmasten stralen doorgeven.
Men deelt voor een deel dezelfde frequentie. Tweelingen beleven hetzelfde, een moeder die een sterke band met haar kind heeft, beleeft hetzelfde. Ook die moeder zal weten: er is iets met mijn kind, ook al is het ondertussen op school, of zelfs getrouwd en woonachtig in een ander land.
Het is deze gevoelsverbinding die geen fysieke grenzen kent, alleen gevoelsgrenzen en deze reiken zo veel verder dan onze aardse kilometers.
Het is hierdoor dat sommige mensen elkaar feilloos vinden en anderen hun hele leven daar op zoek naar zijn en het toch niet kunnen beleven.
Ook de dirigent die beroemd zal worden, wordt beroemd. Waarom? Omdat het verleden dit dicteert en het is dit verleden dat deze dirigent tot zijn actuele kunnen heeft gebracht en onherroepelijk tot zijn succes zal leiden. Het moet. Het is niets anders dan de noodzakelijke uitkomst van een lange geschiedenis.
Het levensplan maakt duidelijk hoe sterk ons verleden bepaalt wat we in dit leven ervaren. Hoe zinvol en nuttig is het dan ook dit levensplan te leren kennen!
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
Het verlangen naar een ander lichaam (35)
Het meest frappante voorbeeld van deze uitdrukking is de hermafrodiet.
Als men maar gelukkig is. Desnoods met twee hoofden en één been.
We leven in een maakbare wereld. Dat schept veel verwachtingen. En de daarbij horende verlangens.
Steeds meer meisjes willen een jongen worden. De toename van dit verlangen is opzienbarend. Waar komt dit verlangen vandaan? Steekt men elkaar aan? Is het de maatschappij die steeds meer op de vraag van de consument staat afgesteld?
Aanbod laat vraag ontstaan. Toenemende vraag laat een groter aanbod ontstaan. Zo spiraalt dit zich verder.
Als we alles kunnen, kunnen we ook op steeds meer verlangens ingaan, deze waarmaken. Dat er al vroeg met botox en siliconen wordt geëxperimenteerd is zorgelijk. Jonge mensen die al zo onzeker zijn geworden dat ze vanaf vroege leeftijd al met uiterlijke ingrepen bezig zijn. Ligt een geslachtstransformatie in dezelfde lijn van maatschappelijke ontwikkeling?
De natuur drukt zich uit. Het meest frappante voorbeeld van deze uitdrukking is de hermafrodiet. Wat drukt deze lichaamsvorm uit? Het is de veronachtzaming van een seksueel leven, onderdrukt door vele kloosterlevens, zowel als man en als vrouw.
De seksualiteit wordt door het celibaat volledig onderdrukt (tenminste als men zich niet aan misbruik schuldig maakt) en dit veroorzaakt in het gevoelsleven, de kern van ieder mens, een nauwelijks aanwezige bezieling van de geslachtsorganen. De hermafrodiet wordt geboren als uitdrukking van deze achtergrond.
Als de natuur zich uitdrukt, en iemand wordt als meisje geboren, dan is dit geen vergissing van de natuur. Dan is dit de logische consequentie van een ontwikkeling.
Wanneer je als meisje een jongen wilt zijn, dan wil je vooral de rol van een jongen spelen. De verschijning en alles wat je erbij denkt. Je kunt je dan mannelijk kleden en gedragen en verliefd zijn op een meisje.
Dat is een natuurlijke uiting van je verleden. De behoefte aan een jongensleven is dan nog zo sterk in je herinnering aanwezig en het is je zo goed bevallen, dat je het opnieuw zou willen ervaren.
Maar als een lesbisch leven niet voldoende voor je is en je wilt eigenlijk alleen maar als jongen gezien worden, verder doet het er niet toe, dan gaat het om de rol. Deze rol is de oplossing van een ander probleem.
Een goede toneelspeler heeft weinig nodig aan attributen of kostuums. Maar een minder getalenteerde heeft juist veel meer attributen nodig. Je zou kunnen stellen: iemand die verlangt een jongen te worden terwijl het een meisje is, wil deze rol tot in de puntjes leren spelen.
Alleen, een geslachtsverandering is onomkeerbaar. Je kunt het kostuum niet uitrekken. Dit maakt de kans op een diepe spijt later tot een reëel gevaar.
De actuele maatschappij realiseert zich te weinig aan welke gevaren deze meisjes blootstaan. Ze worden weliswaar begeleid maar de algehele tendens is die van: alles moet kunnen. Als men maar gelukkig is. Desnoods met twee hoofden en één been.
Wat te doen als je dochter dit verlangen in zich draagt?
Het is niet altijd mogelijk je kind in deze ontwikkeling te bereiken. Veel hangt samen met de relatie ervoor, hoeveel mogelijkheden er al waren elkaar te bereiken.
Een regresssietherapie kan duidelijk maken wat de achtergrond is van dit verlangen. Het kennen van de achtergrond maakt het bepalen van de toekomst gelaagder en meer verantwoord. Niet iedereen erkent deze achtergrond, niet elke dochter zal ervoor openstaan.
Wat voor elk gezin geldt: de mogelijkheden in de maatschappij vormen geen graadmeter van de natuurlijke werkelijkheid.
Zolang we denken: het kan, waarom niet? verminderen we ons en onze dierbaren tot een uiterlijke identiteit. En dat terwijl iedereen zo veel meer is dan alleen dat.
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
Het doel van je levensplan (34)
We hebben nog een lange reis voor ons.
Alsof we een schuur vol met gereedschappen hebben…
Het doel van ieder mens is de liefde, die verre, diepe, alles omspannende liefde.
Het doel van het levensplan is om ieder mens naar de liefde te brengen. Liefde moet hier begrepen worden als: kennis van de samenhang van al dat is en wel zo door en door dat deze kennis leidt tot een houding van diepe verantwoordelijkheid voor het geheel.
Deze verantwoordelijkheid gloeit vanuit de liefde, heeft geen aansporing nodig noch een beloning, maar deze is onvoorwaardelijk en altijd aanwezig. Het is die staat waarnaar we op weg zijn dankzij de werking van het levensplan.
Het actuele leven op aarde is nog ver verwijderd van dit vooruitzicht. We hebben nog een lange reis voor ons. Om toch bij ons doel te kunnen komen, is een ingenieus mentaal systeem ontwikkeld: het levensplan.
Het levensplan wordt voortgebracht door de ervaringen die we in de loop van onze evolutie opdoen. Al deze herinneringen vormen het materiaal voor het levensplan dat eerst schetsmatig wordt opgezet. Ruwe lijnen, ontstaan uit ruwe ervaringen. Dit hebben we meegemaakt en dat willen we niet opnieuw meemaken. Het leuke willen behouden, het nare willen we vermijden. De indeling is nog grof, we zijn nog primitief en beginnend.
Hoe meer ervaringen beleefd worden, hoe meer ervaringen geclusterd kunnen worden, soort bij soort. We hebben angstige ervaringen,. blije ervaringen, eenzame ervaringen, kortom het hele palet van menselijke belevingen komt in ons innerlijk samen en wordt daar geordend opdat het bruikbaar voor ons wordt. Deze ordening noemen we bewust worden.
Het levensplan maakt van het bewuste in ons gebruik om er een doel uit te destilleren. Alsof we een schuur vol met gereedschappen hebben maar nog niet weten wat we ermee tot stand kunnen brengen.
Het levensplan ontwikkelt een doel voor deze innerlijke instrumenten die wij hebben ontwikkeld. Tussen instrument en gebruik ontstaat op deze manier een natuurlijke eenheid.
Hoe verder dit levensplan zich ontwikkelt, hoe meer dit doel tot ons doordringt. Maar eigenlijk is het nog geen doel, eigenlijk is het een eerste richting.
Zo is het verklaarbaar dat er jonge kinderen zijn met een uitzonderlijk talent voor piano of wiskunde. Ze zetten hun reis voort. Ze zijn nog niet klaar met hun levensrichting. Het doel is om de beste te worden, maar niet om de beste te worden uit ijdelheid, maar uit maximalisatie van wat er mogelijk is.
Velen struikelen echter over hun persoonlijkheid en trekken het talent naar zich toe. Zo wordt iets groots en machtigs toch weer verkleind tot egocentriciteit en persoonlijk belang.
Het doel van ieder mens is de liefde, die verre, diepe, alles omspannende liefde. In de lange reis ernaartoe leren we onszelf kennen. En afleggen. We leren achterlaten, we leren te verliezen terwijl we voelen dat we op een dieper niveau winnen.
Ik voel het als mijn levensplan om iedereen duidelijk te maken dat we ons in een logisch verhaal bevinden. En dat we, zodra we deze logica durven te accepteren als de werkelijkheid, verlangend zullen worden deze logica te ontdekken.
Want is dat niet de grootste opgave voor ons allemaal: te midden van de chaos op zoek te willen gaan naar de verborgen samenhang achter deze chaos?
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
Waarom is het leven zo moeilijk? (33)
Het eerste enthousiasme is overgegaan in het berekenen van kansen…
Zal het me lukken? Is dit de grens van mijn geluk?
Het is als een verborgen boek dat in je ligt.
Het vreemde van het leven is dat we gedurende onze maatschappelijke ontwikkeling vaak meer verwijderd raken van onszelf.
Als we nog jong zijn, overheerst meestal het optimisme. We zullen het anders doen, beter. We maken plannen, we voelen een energie om alles aan te kunnen.
In de loop van het leven raken we dieper verweven met allerlei maatschappelijke invloeden, zoals relationele verplichtingen, leefpatronen, standpunten.
Het eerste enthousiasme is overgegaan in het berekenen van kansen, het veiligstellen van wat is bereikt en het investeren in aanzien, belangrijkheid en persoonlijk succes.
Ondertussen wordt ook het innerlijk steeds actiever. Wat hebben we ermee gedaan? Is het een vriend of een vijand geworden? Of wat het meest waarschijnlijk is: een vreemde.
Het verlangen opnieuw verbinding te maken met wat er echt in je omgaat, neemt toe.
Maar waar te beginnen? En hoe moet je dat doen? Cursussen, boeken, er is hoop, er is ontwikkeling, er is een gevoel het tij te kunnen keren.
Maar als ook dit te lang gaat duren omdat er geen wezenlijke veranderingen lijken plaats te vinden, komt de twijfel weer terug.
Zal het me lukken? Is dit de grens van mijn geluk? Mijn mogelijkheden om echter te kunnen leven?
Uiterlijk gaat ondertussen alles goed. Er is geld, er is vriendschap, er is succes.
Maar gek genoeg versterkt deze buitenkant de innerlijke leegte. Hoe hieruit te komen? Is dit wat iedereen op een zeker moment overkomt? Is dit de overbekende midlifecrisis?
Het levensplan maakt duidelijk dat elke verandering alleen kan beginnen met de erkenning dat men nog niet begonnen is met het echte leven.
Het echte leven? Wat is dat?
Het echte leven kan alleen vanuit je innerlijk worden beleefd. Hetzelfde innerlijk dat je je ongelukkig laat voelen omdat je niet luistert naar wat je gevoel je vertelt.
Echt leven begint met luisteren naar wat je gevoel je vertelt. Je gevoel vertelt je een levensverhaal. Dit verhaal is voor jou geschreven. Het is als een verborgen boek dat in je ligt.
Eerst moet je op zoek naar dat boek gaan. Je kunt het alleen vinden als je je met die werkelijkheid kunt verbinden. Als je denkt dat het alleen maar een beeld is, een concept, een idee, een metafoor, als je dat denkt zal het niet lukken.
Het zal alleen lukken als je deze kennis als een werkelijkheid erkent. En niet alleen erkent, maar deze kennis vele malen belangrijker leert vinden dan de kennis die je vanuit de maatschappij hebt opgedaan en nog opdoet.
Dat wat uit je innerlijke kennisbron afkomstig is, is vele malen belangrijker en werkelijker dan wat de maatschappij je ooit zal kunnen bieden. Dit is de eerste voorwaarde voor de opbouw van een echt leven.
De tweede voorwaarde bestaat eruit dat je deze kennis leert waarmaken in je leven. Dat je het niet alleen voor jezelf houdt, maar deze leert concretiseren in relatie tot anderen en de wereld waarin je leeft.
Deze fase vraagt de moed steeds eerlijker te worden. Het zal gepaard gaan met verwijdering, teleurstelling, maar kan ook aanleiding zijn tot versterking van bestaande verbindingen.
In de derde fase zul je steeds meer behoefte krijgen alleen te zijn, je terug te trekken in je eigen gevoelswereld.
Je voelt dat er nog veel te ontdekken zal zijn, dat je andere invalshoeken van het bestaan ontwikkelt, dat je je verder verwijderd voelt van meer en meer mensen.
Al deze processen zul je in golven beleven en vele keren zul je het idee hebben stil te staan, maar dat is niet zo.
Vele keren moeten we langs dezelfde onderwerpen gaan om alle facetten en lagen te kunnen leren doorgronden. Wat een herhaling lijkt, is niets anders dan een andere laag die alleen te bereiken is via de bekende laag erboven.
Echt leven laat je ervaren dat je in een avontuur terecht bent gekomen. Het avontuur van je innerlijke groei.
Je begrijpt dat aanvaarding een essentiële kracht is die niets met slapheid of met afwachten te maken heeft, maar alles met een overgave die steeds opnieuw geactiveerd zal moeten worden.
Echt leven maakt je duidelijk dat je niet bang hoeft te zijn, je doorziet dat de maatschappij teert op jouw onzekerheden en dat je op weg wilt gaan naar een manier om met de fysieke wereld om te gaan die niet in strijd is met hoe jij het innerlijk voelt, als werkelijkheid beleeft.
Echt leven is een ontdekkingstocht. Waar je iets ontdekt, waar je iets nieuws over jezelf te weten komt, daar leef je echt. Daar ben je werkelijk geweest. Dat zul je achterlaten.
En ook daar is de aanwijzing voor de volgende stap.
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
Goedmaken als onderdeel van je levensplan (32)
Wat de een ook doet, voor de ander het is nooit goed genoeg.
Goedmaken is een onverbiddelijke levensbehoefte. We kunnen daar niet tussenkomen.
Bijna ieder mens heeft in het leven te maken met goedmaken. Goedmaken betekent dat je nog iets te herstellen hebt met iemand. Iemand die je in een ander leven tekort hebt gedaan.
Tekort hebt gedaan door deze destijds te verlaten, als slaaf te hebben gebruikt of door welke achtergrond ook dat je aan de ander nog een innerlijke schuld hebt.
Hoe herken je goedmaken?
Je herkent goedmaken doordat je iemand in een situatie ziet die je moeilijk kunt begrijpen. Bijvoorbeeld in een relatie waarbij de een alles accepteert, alles doet en de ander als reactie alleen maar meer gaat klagen en eisen. Wat de een ook doet, voor de ander is het nooit goed genoeg.
Wanneer je wel vrij zou zijn, zoals een buitenstaander dit ervaart, dan zou je op een zeker moment zeggen: “ik stop ermee. Ik laat me niet langer door jou vernederen, beknotten, gevangenzetten.”
Maar iemand die goedmaakt kan dit niet. Die is gevangen in de oude schuld. En van deze schuld wil de goedmaker af. Hoe eerder hoe beter. Maar, en dat is ook het geheimzinnige van goedmaken, het kan pas als het evenwicht is hersteld, de afbetaling is volbracht.
Wat anderen ook zeggen, adviseren, helpen, aanraden, bemoedigen of afkeuren, de goedmaker moet en zal deze mentale schuld volledig afbetalen. Pas daarna is de goedmaker vrij en zal deze met terugwerkende kracht zich verbazen over alles wat er is gebeurd.
Goedmaken kan zich in allerlei relaties voltrekken, zoals tussen partners, tussen ouder en kind, tussen een werkgever en werknemer, in vriendschappen.
Altijd zal dit goedmaken in het eerste deel van het leven plaatsvinden. Dit komt overeen met de schuld die meestal ook in de volwassen periode is ontstaan.
Maar soms hebben kinderen er al jong mee te maken, omdat de oorzaak zich ook in de kindertijd afspeelde.
Goedmaken is oorzaak en gevolg, het maakt de rechtvaardigheid van het leven duidelijk. En ook: dat wij deze rechtvaardigheid zelf in de hand hebben.
Wat te doen als je iemand in een goedmaakleven tegenkomt?
Het enige wat je kunt doen is deze achtergrond erkennen zodat je met al je goede adviezen het de ander niet nog moeilijker maakt.
Goedmaken is een onverbiddelijke levensbehoefte. We kunnen daar niet tussenkomen. Het enige wat we kunnen doen, is dieper beseffen welke krachten hier spelen.
En wat als je zelf in een goedmaaksituatie zit?
Probeer dan in je gevoel te achterhalen welke verbindingen je kunt maken met je verleden. Begrijp dat je gevangenschap geen gevangenschap is, maar een noodzakelijk herstel vanuit je verleden en dat elke dag dat je in geduld, optimisme en vertrouwen kunt doorbrengen je dichter bij je persoonlijke bevrijding zal komen.
Veel mensen hebben ermee te maken. In lichtere of in zwaardere mate. In alle gevallen geldt: wat ons overkomt heeft een achtergrond, een verhaal.
Dit verhaal erkennen is de eerste stap. Dit verhaal willen begrijpen is een tweede stap. Dit verhaal willen achterlaten als een herinnering die is opgelost, is de derde stap.
Het is in deze gelaagd van begrijpen en aanvaarden dat we ons van ons verleden kunnen verlossen.
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
De aarde als werkplaats (31)
Zo hebben we allemaal op onze volstrekt eigen manier met anderen te maken…
We willen als we sterven het gevoel hebben dat we niet voor niets hebben geleefd.
De aarde is een plaats van weerstand. Veel mensen in ons leven maken het ons moeilijk, gewild of ongewild.
Hierdoor komen we in allerlei conflicten terecht, met onszelf en met anderen. Anderen maken ons verward, intimideren ons, willen ons bepalen, of stimuleren, aanmoedigen, verwennen.
Maar ook deze laatste reacties kunnen ons in moeilijkheden brengen.
In het begin van het leven ervaren we vooral dat anderen ons in de problemen brengen, Als we ouder worden, komen we erachter dat we zelf ook een verantwoordelijkheid dragen. We laten soms te veel toe, zijn te gedwee, hebben een angst voor ruzie of confrontaties.
Zolang anderen onze reacties inschatten als zijnde onzeker, zoekend, of afhankelijk overkomend, zullen ze, meestal met de beste bedoelingen, ons willen helpen.
Maar ook deze hulp kan benauwend zijn, ondanks alle goede intenties toch als vervelend en onaangenaam overkomen.
Zo hebben we allemaal op onze volstrekt eigen manier met anderen te maken en speelt zich het spel af van afhankelijkheden van anderen en het verlangen naar vrijheid voor onszelf.
Al dit is de aarde als werkplaats van ons levensplan.
In ons schemert er een innerlijke blauwdruk met daarin getekend alle belangrijke doelen die we in dit leven willen ervaren.
Sommigen willen van hun onzekerheid af en zullen daar hun hele leven mee worstelen tot ze aan het einde leren begrijpen dat ze niet onzeker waren maar te weinig verbonden met wat ze eigenlijk al die tijd al wisten. Ze komen innerlijk thuis en voelen voor het eerst de eenheid, de erkenning van zichzelf.
Anderen hebben gedurende hun leven met onvervulde relaties te maken, of werk dat maar niet tot voldoening kan komen.
Het levensplan is een blauwdruk van onvervuldheden, van huiswerk dat we deze keer willen doen in ons leven. We willen verder komen. We willen als we sterven het gevoel hebben dat we niet voor niets hebben geleefd.
En we hebben alleen geleefd als we gedaan hebben wat we vanaf onze geboorte van plan waren.
Bijna elk mens heeft een zoekend leven. Op zoek naar liefde, naar zingeving, naar innerlijke rust.
Sommigen hebben een heel druk leven, ze hebben het gevuld als een overvolle vakantieauto gevuld kan zijn.
Maar wie te veel meeneemt heeft daar vaak last van. Zo ook deze mensen. Wat ze verzamelen, raken ze ook weer kwijt. Ze hebben geleerd dat ze dit verlies nog nodig hadden.
Anderen hechten hun hele leven aan bezit en geld, ze zullen de leegte van de materie hebben ervaren. En ook de leugen, het bedrog, de manipulatie en dat ze weinig tot geen vrienden hadden, alleen maar mensen die met hen omgingen vanwege al dat geld en bezit.
Zo beleeft elk mens het levensplan als innerlijke aanrakingsplaats en het aardse leven als overvloed aan aanrakingen waarvan de ene meer pijn doet dan de andere.
Het resultaat is dat we na dit leven weer hebben geleerd. Hoe dan ook. Zelfs zij die zelfmoord hebben gepleegd, hebben iets geleerd.
Geen ervaring wordt door het levensplan overgeslagen of genegeerd. Het is gezien, het is gevoeld, het is opgeslagen. Voor de volgende ronde. Hier of waar dan ook.
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
In de kern van onze onvergelijkbaarheid (30)
Gevangen in vergelijkingen, verhoudingen waarin men staat tot een ander…
Deze moed is met geen andere moed te vergelijken.
De bedachtheid van de aardse werkelijkheid wordt duidelijk wanneer deze langs de innerlijke werkelijkheid wordt gelegd.
Voor de aarde is overgave een teken van verlies, voor de innerlijke werkelijkheid is overgave een teken van overwinning.
De aarde zegt: je verliest jezelf. Je verliest wat je hier hebt opgebouwd, je raakt de controle kwijt, je wordt stuurloos.
De innerlijke werkelijkheid zegt: wie zich overgeeft, verlaat de wereldse richtlijnen en gaat verder in een werkelijkheid die zich heeft bevrijd van wat anderen denken.
Zo leven de meeste mensen: gevangen in ideeën over zichzelf te midden van anderen. Gevangen in vergelijkingen, verhoudingen waarin men staat tot een ander, een voortdurende beloering van elkaar. Tot waar is die gekomen? Wat heeft hij wel bereikt en ik niet? Hoe kan ik meer bereiken? Wat doe ik nog niet goed?
De innerlijke werkelijkheid voltrekt zich in de ruimte van onze eigen beschutting en opgebouwde werkelijkheid.
Wat maakt het uit wat een ander van ons vindt? Kent die ander ons? Heeft die zich ingespannen ons te leren kennen?
Nee, het is de vluchtige blik, de snelle inschatting, de beoordeling, de veroordeling, de reactie, we krijgen een cijfer, we worden ingedeeld. We werken er aan mee als we daarin geloven, als we ons mee laten nemen door deze bedachte wereld.
Ons overgeven aan onze eigen werkelijkheid vraagt een bijzonder soort moed. Deze moed is met geen andere moed te vergelijken.
Alles wat we in onszelf zullen aantreffen, is niet meer in een vergelijking samen te vatten. Het is van ons en daardoor per definitie anders.
Er zijn herkenningen, er zijn overeenkomsten, maar de volledigheid van wie we zijn blijft oninwisselbaar, onvergelijkbaar.
Deze onvergelijkbaarheid maakt ons tot wie we in de kern zijn. Het is in de onvergelijkbaarheid dat we in de volheid van onszelf zullen komen. Alleen in totaliteit. Kern in kern van alles dat is.
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
Relativering van je leven (29)
…een lijst samen te stellen van van 1 tot 10…
Tegelijk word je je dan ook bewust hoeveel er wel goed gaat…
Het is belangrijk om het aardse leven te kunnen relativeren. Zonder deze herordening van de werkelijkheid worden we meegesleept door het tijdelijke. Dit lijkt dan zo sterk en zo overweldigend dat we de echte betekenis van wat er gebeurt uit het oog verliezen.
De emoties nemen ons in beslag, we reageren te snel, te heftig, we zijn uit balans en vooral heel ver verwijderd van waar we eigenlijk zouden willen en kunnen zijn.
Om dit relativeren zo concreet mogelijk te maken, is het zinvol een lijst samen te stellen van van 1 tot 10 waarbij 10 het ergste is wat je kan overkomen volgens jouw gevoel.
Deze lijst kan er bijvoorbeeld zo uitzien:
1: een kat poept in jouw tuin. Dit is iets wat vervelend is en je zou het liever willen voorkomen, maar vergeleken met andere gebeurtenissen stelt het weinig voor. Je kunt het weer ongedaan maken en maatregelen nemen om het te voorkomen.
2. Storende omgevingsgeluiden, zoals luidruchtige tuinapparatuur, een feest dat je uit de slaap houdt. Het is onaangenaam, maar zodra je je in die ander verplaatst, erger je je al minder.
3. Pech met de auto, telefoon of andere ‘noodzakelijke’ voorziening.
4. Een onaangenaam gesprek op je werk dat je steeds uitstelt.
5. Een onaangenaam gesprek in de privésfeer.
6. Breken met een jarenlange relatie.
7. afscheid moeten nemen van iemand die je niet wilt missen.
8. Vrees voor de uitslag van een medisch onderzoek.
9. onontkoombare en snelle achteruitgang van alles wat het leven de moeite waard maakt.
10. volledige afhankelijkheid.
Het is belangrijk dat je deze lijst zelf samenstelt en per rangorde overweegt en analyseert wat voor jou erg en beangstigend is.
Wellicht verandert de lijst gedurende het gebruik. Dat maakt het alleen maar interessanter.
Waar het om gaat, is dat je je door de kleine hindernissen niet langer laat verstoren en aan deze geen levensenergie verspilt, maar meteen denkt: wat stelt dit voor? Het is niks. Of zo goed als niks.
Tegelijk word je je dan ook bewust hoeveel er wel goed gaat en waar je dan op dat moment weer opnieuw dankbaar voor kunt zijn.
Het levensplan stelt je in staat jouw persoonlijke opdracht zo goed mogelijk uit te voeren.
Maar het kan niet zonder jouw actieve deelname en bereidheid daar op een bewuste en dagelijkse manier mee om te gaan.
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!
Hoe dit centrum te vinden? (vervolg 28)
…en leer tussen de maatschappelijke en individuele werkelijkheid te reizen, bewust te reizen.
Vergeet niet: soort zoekt soort. Kern vindt kern.
Vraag: hoe dit centrum te vinden opdat ik mijn levensplan kan waarmaken? Ik voel dat ik een levensopdracht te vervullen heb, maar ik krijg het niet duidelijk.
En als ik het wel duidelijk voel, weet ik niet hoe ik het kan bereiken. Is er een manier om de kern van het levensplan te naderen?
Antwoord: om iets te kunnen vinden, zal men eerst moeten begrijpen waar te zoeken. Truffels vindt men op bijzondere plaatsen. Zo ook goud en diamanten.
Voor de kern van het levensplan gelden dezelfde wetten. Deze plaats ligt in ons innerlijk. Daar zullen we moeten zoeken.
Ons innerlijk is een land met eigen regels. We kunnen er niet met onze maatschappelijke waarden en normen naar binnengaan. Er heersen daar andere normen en waarden.
De eerste werkelijkheid van het innerlijk vertelt je dat er geen tijd bestaat. Als gevolg hiervan is elke vorm van ongeduld, haast, bang te laat te zijn, een illusie. Een Illusie die je gevangenhoudt in de maatschappelijke belangenwereld enerzijds en afhoudt van het centrum van je levensplan anderzijds.
Om deze tijdloosheid of oneindigheid in je leven vaker te leren voelen, zul je je moeten oefenen in het relativeren van al je aardse ‘belangrijkheden’.
Ook deze materiële ideeën houden je verwijderd van je levensdoel.
Neem daarom de tijd om je innerlijk te leren aanvaarden als een andere plaats, een andere werkelijkheid en leer tussen de maatschappelijke en individuele werkelijkheid te reizen, bewust te reizen.
Dit betekent dat je voor jezelf een antwoord leert ontwikkelen wat voor jou belangrijker is: de maatschappij of je innerlijke werkelijkheid. Het is belangrijk dat je daarin een keuze leert maken opdat het zwaartepunt komt te liggen bij het doel van je ontwikkeling: je centrum vinden als levensplan.
Hoe meer je je kunt overgeven aan de werkelijkheid in je, hoe meer aandacht in jou wordt opgebouwd. Aandacht is geconcentreerde energie.
Je bouwt deze energie op. Je maakt jezelf vindbaar en bereikbaar voor het centrum. Als er iets in de weg staat tussen jou en het centrum van je levensplan, dan is het wel wat je wilt beheersen, controleren en behouden.
En juist dat vraagt je innerlijk in omgekeerde diepte: daar heb je je over te geven, te erkennen dat je nog heel weinig weet en achter te laten waaraan je je als identiteit denkt te moeten hechten.
Verlies je zelf en je zult een dieper zelf kunnen vinden. Vergeet niet: soort zoekt soort. Kern vindt kern.
Leef in de kern van je bestaan, vraag bij alles: wat is hiervan de kern? En word zo elke keer meer kern.
Zo nader je de kern van je levensplan.
En hoe weet je nu of je in de goede richting bent gekomen?
Dat merk je aan de antwoorden die je in jezelf vindt, aan de gedachten die je vanuit jezelf voelt komen, aan de alleenheid die je zult ervaren omdat het een groot verschil is te leven op de smalle weg van je zelf of op de brede snelweg van de maatschappij.
Theije Twijnstra
Deze website is mogelijk dankzij donaties van bezoekers als u.
Uitgeverij Voltare
NL48ABNA0447680498
Hartelijk dank!