De basis van natuurlijke leiding (73)
De natuurlijke ordening is gebaseerd op het ontwerp van de evolutie. Wanneer er geen ontwerp zou bestaan, zou er geen correctie kunnen plaatsvinden, geen wetten aanwezig zijn.
Zonder ordening zou er geen ontwikkeling zijn, er zou geen oriëntatie zijn ten aanzien van de werkingen, maar vooral niet ten aanzien van wat bedoeld is, natuurlijk is, en wat onnatuurlijk is, verkeerd is.
De natuurlijke ordening is de voorwaarde voor leven, groei, voor het begrijpen van wat er is en van wat er gebeurt.
De mens probeert deze natuurlijke ordening te begrijpen en ontwerpt deze via menselijke wetten en afspraken, via beschavingen en maatschappelijke regels.
Alleen het niveau van deze menselijke wetten is nog beperkt waardoor onvrede, oorlog, ongelijkheid, armoede en onderdrukking nog steeds aanwezig zijn.
Om de natuurlijke ordening beter te kunnen doorgronden zullen we naar de praktijk van het leven moeten gaan. We zien daarin dat er nog veel te wensen over is op het gebied van gelijkheid, menselijkheid, harmonie, intelligentie.
Een van de redenen ligt in de illusie van de gezamenlijkheid als oplossing van problemen.
De maatschappij gaat uit van de groep als beslissende factor. De groep heeft meer gelijk dan de enkeling. De enkeling wordt als te eenzijdig beschouwd in het kennen van de werkelijkheid.
Daarom worden zo veel mogelijk mensen bij dit proces betrokken zodat de werkelijkheid zo gelaagd en gevarieerd mogelijk kan worden onderzocht.
Tegenover de groep staat het schrikbeeld van de dictator, de alleenheerser of de maniak, de tovenaar, de goeroe.
Vanuit deze achtergrond wordt de democratie als beste manier gezien om een samenleving tot stand te brengen.
Binnen in een groep voltrekt zich bijna automatisch de ordening van iemand die de leiding neemt. Dit is op zich een natuurlijk gegeven.
Onnatuurlijk wordt het als degene die de leiding neemt een ander is dan degene die de leiding krijgt.
In de maatschappij leven veel onzekere mensen, luie mensen, onverschillige mensen, egocentrische mensen.
Binnen deze groep ontstaat meestal een leider die gebruikmaakt van deze menselijke eigenschappen doordat hij ze zelf in meervoud heeft.
Hij begrijpt deze verlangens maar al te goed, maar bezit daarnaast het verlangen deze groep te leiden, te helpen hun verlangens te bereiken.
Dit doet hij ogenschijnlijk voor de groep, maar in wezen voor zichzelf. Het is door deze achtergrond dat er zoveel leiders zijn die vooral gericht zijn op eigen macht, eigen belangen, eigen idealen.
Maar wat is dan wel een goede leider? En kunnen mensen weten wat een goede leider is? Of komen ze er pas achter als deze al aan de macht is gebracht?
Een goede leider is in de eerste plaats een goed mens. Iemand die voor velen een voorbeeld is in aandacht, betrokkenheid, intelligentie, wijsheid, doorzettingsvermogen en vooral een voorbeeld is in waardigheid, eerlijkheid en moed.
Een goede leider is in de allereerste plaats dag in dag uit bezig zichzelf tot een goed en waarachtig mens te ontwikkelen.
Het is door de ontwikkeling van zijn eigen innerlijke ordening dat deze leider in staat is in de wereld buiten hem ordening te veroorzaken.
Theije Twijnstra
Door eigenheid ontstaat ordening (72)
Alleen door eigenheid is ordening mogelijk.
Ordening betekent: de geëigende plaats. De enige plaats binnen de evolutie die in staat is de goede orde aan te brengen.
Alle andere plaatsen van waaruit men denkt te kunnen leven, veroorzaken vervorming, schade of vertraging.
Wat is het geheim van eigenheid? Waardoor bezit alleen dit punt in ons innerlijk de eigenschappen om een goede ordening in onszelf en in de wereld te kunnen aanbrengen?
Eigenheid is de uitdrukking van de ordening die men door de opgedane ervaringen heeft bereikt. Eigenheid betekent: ik heb geordend, ik heb teruggebracht en deze ordening heeft mij bekend gemaakt met mezelf.
Dankzij deze ordening heb ik mezelf leren kennen en deze vereniging met mezelf leidt tot het verlangen mezelf steeds beter te willen kennen. Dit verlangen komt voort uit de ordening die ik tot stand heb gebracht. Dankzij de ordening, deze verwerkte ervaringen, deze begrepen ervaringen, deze teruggebrachte ervaringen, deze bundeling van begrepenheden, ben ik in staat deze ordeningsweg te vervolgen.
Zonder deze eigenheid, deze vereniging met mijn wezen, verdwaal ik, laat ik me beïnvloeden en afleiden door krachten die op dat moment sterker zijn dan mijn eigenheid.
Waarom is deze ordening zo belangrijk?
De ontwikkeling van de mens door de evolutie wordt geleid door wetmatigheden. Deze wetmatigheden bewaken de natuurlijke ordening. Ze zorgen ervoor dat mensen in hun ontwikkeling niet zo ver kunnen afdwalen dat ze zichzelf buiten de evolutie plaatsen. Dit is niet mogelijk. Als dit wel mogelijk zou zijn, zou de evolutie als ontwikkelingsweg gedoemd zijn te mislukken.
In elk mens is een grens aanwezig en deze grens wordt gedurende zijn ontwikkeling door de evolutie steeds directer merkbaar.
Hoe bewuster de mens van zichzelf wordt, des te nadrukkelijker treedt deze grens naar voren. Dit komt omdat het ontwikkelde bewustzijn niet alleen betrekking heeft op de persoon maar ook op de omgeving waarin deze persoon zich ontwikkelt.
Het geweten ontwikkelt zich en ordent op deze manier de weg waarlangs de mens kan gaan zonder eerder gemaakte fouten opnieuw te moeten doorlopen. Toch zijn er altijd mensen die tegen hun geweten ingaan en daarna met een andere wet te maken krijgen die hen ertoe zal dwingen deze verkeerde keuze te herstellen.
Naarmate de mens bewuster wordt van zichzelf, wordt ook de ordening als levensweg steeds belangrijker om na te streven.
Ordening betekent hier: de natuurlijke weg. Voor alles is een tijd, een plaats, een ordening.
Deze natuurlijke ordening verloopt langs een geheel eigen schema en ritme en houdt geen rekening met maatschappelijke tijden en ritmes.
Hierdoor ontstaat een conflict tussen innerlijke en uiterlijke ordening. Een periode die ieder mens moet doorlopen teneinde voldoende ervaringen te hebben opgedaan definitief voor de innerlijke ordening te willen kiezen.
Theije Twijnstra
De onvergelijkbare die je bent (71)
Waarom is deze grondhouding zo wezenlijk om een verandering in de wereld mogelijk te maken?
De wereld heeft oplossingen nodig die voortkomen uit eigenheid en niet uit gezamenlijkheid.
Gezamenlijkheid lijkt een goed ideaal te zijn, maar ze is gebaseerd op wederzijdse afhankelijkheid. Binnen deze wederzijdse afhankelijkheid krijgen lagere karaktereigenschappen de kans zich te ontwikkelen, iets wat herhaaldelijk gebeurt binnen allerlei soorten spirituele genootschappen.
De ware spiritualiteit bevindt zich in de mens die deze innerlijke bewustwording zelf heeft opgebouwd.
In de maatschappij worden vele vormen van spiritualiteit aangeboden. Al deze vormen hebben een gezamenlijkheid als basis en daarmee een vervorming in eigenheid.
Waarom is deze eigenheid zo belangrijk en waarom wordt ze zo snel aangetast, besmet, vervormd en onderdrukt?
Eigenheid is de erkenning van de onvergelijkbaarheid van jezelf als de kern van je evolutie.
Deze eigenheid toont zich in de beleving der dingen, deze is individueel en wordt door de maatschappij veralgemeniseerd zodat herkenning en bevestiging kunnen plaatsvinden. In de kern kan niemand ons bevestigen, alleen erkennen dat we een ander zijn, een onafhankelijkheid binnen het geheel.
Waarom is de ontwikkeling van eigenheid zo belangrijk? Wat is de kern van eigenheid waardoor alleen vanuit deze bron werkelijke verandering, zowel innerlijk als uiterlijk mogelijk is?
Eigenheid betekent: ik ben verbonden met de evolutie en niemand kan deze verbinding verbreken.
In mij speelt de evolutie zich af en deze ontwikkeling vertelt mij steeds meer naarmate ik me er meer mee verbind.
In mij bevinden zich alle kennis en mogelijkheden die voor mijn ontwikkeling nodig zijn.
De maatschappij wil mij laten geloven dat ik haar nodig heb voor mijn geluk. Maar alleen mijn innerlijk weet wat waar is en wat is bedacht. Alleen mijn innerlijk voelt aan wat waar is en wat kunstmatig is.
Voor de ontwikkeling van mijn innerlijk heb ik de maatschappij nodig tot ik genoeg gevoel heb ontwikkeld door middel van spijt, berouw en teleurstelling om daarna van diezelfde maatschappij afscheid te nemen en verder te gaan in de volledigheid van mezelf.
Zij die de maatschappij als richting voor zichzelf en als identiteit voor hun wezen nodig hebben, bevinden zich nog in de opbouw van hun gevoelsleven.
Ze bouwen nog aan een hoeveelheid ervaringen die nodig zijn om tot een gevoelsgraad te komen die terug wil keren naar zichzelf als de enige werkelijkheid.
Het verlangen naar eigenheid drukt de weg uit terug te willen gaan naar het enige uitgangspunt om de werkelijkheid te kunnen leren kennen.
Eigenheid is de enige kernverbinding met de evolutie. Elk mens gaat een geheel eigen weg door de evolutie en bouwt een unieke voorraad aan ervaringen op.
Deze voorraad bundelt zich tot bewustzijn en daarmee tot opmerkzaamheid van alles dat is.
Zo gaat de mens door de evolutie en vindt dankzij de opgedane ervaringen zichzelf als bron van alles dat is.
Daarom is alleen eigenheid in staat de wereld ten goede te beïnvloeden en daarom stranden alle andere wegen in conflicten en verwarring, onderdrukking en andere menselijke problemen.